24
مارس

م

ماستی:ا. طیفی از رنگ آبی كه از لاجورد به دست می آيد و در كاشيكاری مورد استفاده قرار می‏ گيرد.

مأذنه:ا. جای اذان گفتن، بلندی كه بر آن اذان بگويند. اتاقك بالای پيش طاق يا بالای ايوان جلوی گنبد خانه، كه در آن اذان می‏ گويند.

محدوده آسايش ساختمان: شرایطی كه 80% انسانها در آن احساس آسايش می‏ كنند. طبق استانداردهای پذيرفته شده بين المللی، اين محدوده بين 22-25 درجه سانتى گراد دمای مؤثر، فشار بخار آب 5-14 میلی متر جيوه و سرعت جريان هود 22 سانتی متر بر ثانيه می باشد.

مربع:ا.ص. چهارگوش، چهارگوشه، شکلی هندسی كه دارای چهار ضلع مساوی و چهار زاويه قائمه باشد. در فارسی چهار سو هم گفته می شود. مربع، نموداری از استواری، مردانگی، سكون، منطق و معرفت زمين  است. در عين حال، مربع نمادی است از جهاد مخلوق و همچنين مبين كشتزار، حصار، پنجره و جان پناه.

شكل مربع از چهار ضلع برابر تشكيل شده كه هر يك از چهار ضلع می‏ تواند نمايانگر چهار عنصر آب، باد، خاك و آتش نيز باشد.

– مربع، چهار جهت اصلی شمال، جنوب، مشرق، و مغرب را نمايان می‏ سازد.

– مربع، چهار فصل بهار، تابستان، پاييز و زمستان را نشان می ‏دهد.

– مربع، چهار مرحله از زندگی كودکی، جوانی، ميانسالی و پيری مى‏ باشد.

– مربع، چهار طبع سردی، گرمی، خشکی و رطوبت را نمايانگر است.

– مربع، چهار مرحله از تكامل بشری یعنی دوران جنینی، دوران زندگی، مرگ، رستاخيز و معاد را نشان می ‏دهد.

 مزگت:اخ. مجموعه ‏ای از بناهای عجيب و افسانه ‏ای در شهر باستانی اصطخر((استخر) كه منسوب به سليمان نبی است، مسجد.

 مَسّاح:فا. نقشه بردار، کسی كه شكل و طرح زمين با بنای ساخته شده ‏ای را برداشت می ‏كند.

مِشكات:ا. طاقچه و منفذی كه در آن چراغ می‏ گذارند.

معماری آتروسك:س. بناهایی هستند با پايه كرسی بلند، رواق تو نشسته و مقصوره‏ های عریضی كه رديف ستون‏های جانبی معبد را به يكديگر متصل نموده باشد.

معماری آزتك:س. آزتك نام قومی از سرخپوستان امريكایی است كه پيش از تهاجم اسپانيا(حدوداً 1520) بر سرزمين مكزيك مسلط بودند. از خصوصيات معماری آن‏ها، ساختمان‏های سنگى چند اشكوبه با پلكان بيرونی است. م. بناى زيگورات بين النهرين و هرم پلكانی مصر.

معماری آشوری: از تمدن ديرينه سومری منشاء گرفته و مبتنی بر قوس، گنبد و طاق است.

معماری آمريكای مركزی: مربوط به ساكنين نواحی مكزيك، هندوراس، نيكاراگوا و گواتمالا است كه قدمت ريشه اصلى شان به هزاره دوم قبل از ميلاد می‏ رسيد. اين معماری به طور کلی مشتمل بر پرستشگاه هایی به شكل هرم مضاعف و چند اشكوبه يا مسطح بود با پلكان هایی حجيم كه آن‏ها را به يكديگر مرتبط می ‏نمود. اين تمدن‏ها، با تسلط يافتن اسپانيایی‏ ها بر آن منطقه در قرن شانزدهم منقرض شدند.

معماری اتروريایی :س. معماری اقتباس يافته از شيوه كلاسيك يونان با عناصر اصلى ستون فَرسَب و سنتوری و پيكره‏ های تزیینی، بر بالای سه گوش سنتوری به سطح زمين مقابل بنا ارتباط می‏ يافت و نيز پنجره و درگاه ای قوس پوش و تزيينان متفاوت به شيوه بومی اتروريا داشته است.

معماری اسپاينایی :س. هنری است كه با سلطه بربرهای مسلمان شمال آفريقا) در اسپانيا( رواج يافت و آميزه‏ای شد از معماری اسلامی مراكش و شمال آفريقا با معماری اسپانيا.

معماری اسلامی :س. در آغاز دوره اسلامی، سرزمين هایی كه به قلمروی دين مبين اسلام پيوسته بودند، سبك‏های معماری محلی از قبيل ايراين، بيزانسی و قبطی را تحت تأثير نگرش اسلامی، اساس شيوه هایی قرار دادند كه حاصل آن‏ها، شاهكارهایی مانند مسجدهای بزرگ جهان اسلام شد. یعنی اسلام به هر سرزمینی كه دست يافت، از هنر معمارى آن مرز و بوم به شيوه تكامل يافته جديدی در معماری رسيد كه ويژگی ‏های فرهنگی و هنری آن قوم در آن ملحوظ بود و هم تأثير بينش و روح اسلامی نوعی وحدت را در اين آثار به بيننده القا می نمود.

در معماری  اسلامی، استخوان‏بندی بنا، مهم‏ترين قسمت، و تزيين و پرداخت رويه‏ هاى بنا، گيراترين عنصر آن به حساب می ‏آمد. به عنوان مثال، مقرنس كاری یکی از شيوه‏ های تزیینی بنا در اين سبك معماری به شمار می‏ آيد.

معماری الواربست:س. نوعی معماری كه نمای آن را،الوارهای متقاطع تشكيل داده و بيشتر به وسيله بست به هم متصل می‏ شوند.

 معماری اناموار:س. عنوان شيوه نوینی از شكل بخشيدن به فضا بندی‏ ها و موازين هندسی و سنتی آن، هنر به حد امكان و به مقتضای ملاحظات زیستی و انسانی، پرهيز می ‏نمود.

 معماری اينكا:س. معماری با پايه و بدنه‏ های سنگی يك تكه، كه از سده 12 تا 16 ميلادی در پرو معمول بود.

معماری پلاترسك:س. شيوه خاص معماری اسپانيا در قرن شانزدهم كه از تزيينات مختلط و عناصر ناهمگون انواع معمارى‏ های غرب و شرق، اسلامی و مراکشی تا گوتيك و رنسانس شكل گرفت.

معماری جنگی/ معماری نظامی:س. نيازهایی كه با توجه به شرايط و امكانات موجود براى ادامه جنگ، طراحی و اجرا می ‏شد.

معماری دانته:س. عنوان شاخه‏ ای از معماری ايتاليا در سده نوزدهم، كه از تلفيق عناصر معماری رنسانس با گوتيك به وجود آمده است.

معماری دوره ملكه آنّ:س. عنوان اختصاص براى شيوه معماری و تزيينات ساختمانی دوران سلطنت ملكه آنّ در انگلستان. سادگی دلپسند و استفاده از آجر قرمز و دودكش‏ های بالای بام از مشخصات بارز اين شيوه می‏ باشد.

معماری زبره كار:اص.س. اصطلاحی است كه در سال‏های 1954 به كار گرفته شد. شيوه‏ای نوين از معماری فرانسه وانگلستان كه با بتن زبره و بدون روكش و ساير عناصر كاربردی اكسپوز و عاری از تزيينات اجرا می‏ شد.

معماری ساسانی :س. معماری براساس قوس و طاق گهواره‏ ای، گنبد شلغمی بسته شده، سكنج هایی كه با آجر لاشه سنگ و ملات آهك ساخته می ‏شود. در اين معماری ايوان،ستون توكار، قرنيز و گچبری تزیینی نيز به كار می‏ رود.

معماری مايایی :س. معماری سنگی و به طور کلی به شكل هرم پلكانی كه در بالای آن معبد قرار گرفته است.

 معماری هنری:س. اين معماری بيشتر به زيبایی، تناسب، رفاه و تزيينات تكيه می ‏نمايد.

مهر:ا. فرشی كه مطابق با اندازه كف اطاق است، قالب چوبی با نقوش برجسته برای نقش اندازى ‏های تزیینی.